Specyfikację i klasy biopaliw stałych można znaleźć w normie PN-EN ISO 17225-1 – wymagania ogólne. Klasyfikacja opiera się głównie na źródle pochodzenia np. biomasa zielna pochodzi z rolnictwa i ogrodnictwa. Uwzględnia się tutaj materiał, który pochodzi bezpośrednio z pola, być może po okresie przechowywania, a który mógł zostać jedynie rozdrobniony i wysuszony np. zboża i produkty uboczne. Obejmuje również materiał zielny z pól uprawnych i ogrodniczych oraz z ogrodów i parków.

Kolejny poziom klasyfikacji opisuje paliwa z różnych źródeł w ramach głównych grup, podając przede wszystkim, czy biomasa jest materiałem pierwotnym, produktem ubocznym czy pozostałością przemysłową.

Tak naprawdę biopaliwa stałe mogą występować w różnej postaci. Materiałów wyjściowych do produkcji tego rodzaju paliw jest wiele, podobnie jak technologii jego produkcji. Biopaliwa stałe są sprzedawane w wielu różnych rozmiarach i kształtach, które wpływają na sposób postępowania z nim, a także na jego właściwości spalania. Przykładowo, drewno do celów energetycznych znajduje zastosowanie zarówno w postaci kawałków, jak i rozdrobnionych elementów tj. ścinki, wióry, zrębki, trociny, pył drzewny, a nawet w formie niewielkich brykietów. Biopaliwa z roślin niezdrewniałych (np. słoma) wykorzystywane są w postaci bel okrągłych lub sprasowanych kostek. Biopaliwa mogą być przygotowywane w różny sposób od cięcia (płyty i ścinki), strugania (wióry), kompresji (brykiety, pellety), do ekstrakcji środkami chemicznymi (np. pestki), destylacji czy pyrolizy (węgiel drzewny).

Biopaliwa stałe do produkcji cieplnej wbrew pozorom są bardzo wydajne. Przykładowo, dwie tony słomy lub drewna, czyli suchej biomasy, pod względem energetycznym odpowiada tonie węgla kamiennego. Dlatego stosowanie biopaliw staje się nie tylko korzystne energetycznie, ale może również realnie wpływać na ograniczenie eksploatacji złóż węgla, co przekłada się bezpośrednio na ochronę środowiska naturalnego oraz poprawę jakości powietrza. Należy jednak pamiętać, że spalanie biomasy musi odbywać się w specjalnie do tego celu zaprojektowanych kotłach/piecach, gdyż w innym przypadku będzie ono nieefektywne, spowoduje większe zanieczyszczenie powietrza i zniszczenie nieprzystosowanego urządzenia.